Związek Harcerstwa Polskiego Chorągiew Krakowska im. Tadeusza Kościuszki oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Harcerstwa w Krakowie, dostrzegając potrzebę współdziałania w zakresie doskonalenia umiejętności życiowych oraz uzupełniania i wzbogacania procesu edukacji szkolnej poprzez zapewnienie dzieciom i młodzieży jak najkorzystniejszych możliwości wszechstronnego rozwoju, realizując statutowe prerogatywy obydwu stowarzyszeń , postanawiają zawrzeć porozumienie.

W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku harcerze z Hufca ZHP Kraków-Podgórze nawiązali kontakt z organizacją IZVIDAĆI (Skautów ) z Kutiny w Chorwacji. Zawiązana przed 35 laty przyjaźń owocuje w postaci stałej korespondencji, spotkań oraz wymiany grup obozowych w czasie wakacji i ferii zimowych. Harcerze byli wielokrotnie przyjmowani na Obozach Izvidaci; m. in. na Otoku Mladosti, nad Boraćko Jezero, na M. Lośinj w Zagrzebiu i Kutinie. Natomiast Izvidacie uczestniczyli w Obozach stałych w Szczawniku i Rosnowie k/Koszalina jak również na zimowiskach w Bukowinie Tatrzańskiej, Piwnicznej i Zakopanem oraz w Krakowie.

Dokładnie 10 lat temu, 15 stycznia 2000 roku w Domu Harcerza w Krakowie odbyło się spotkanie 44 członków-założycieli Stowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa w Krakowie. Inicjatorem założenia Stowarzyszenia był ówczesny Komendant Krakowskiej Chorągwi ZHP, Druh hm Jerzy Klinik oraz Druhowie: hm Tadeusz Prokopiuk, hm Zbigniew Sabiński i hm Stanisław Spólnik.

Dla godnego uczczenia jubileuszu 10-lecia działalności SPH jak również przypadającej w tym roku rocznicy 100-lecia Harcerstwa Zarząd Stowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa w Krakowie powołał Komitet Organizacyjny Obchodów na którego czele stanął V-ce Prezes Stowarzyszenia Druh hm Wiesław Wójcik. Po ponad półrocznej pracy Komitetu Organizacyjnego, w dniu 16 stycznia 2010 roku, została przeprowadzona Impreza Galowa składającą się z dwóch części: Koncertu Galowego i Spotkania po Latach.

Był to zupełnie inny świat. Kiedy powstawało polskie harcerstwo nie było Polski, a tylko jej wspomnienie, podtrzymywane przez literaturę, historię i opowieści rodzinne. Nie było dzisiejszej Europy, która dopiero parę lat później rozpętała I światową wojnę, a później wkroczyła w najkrwawsze w dziejach doświadczenie II wojny. Nie było jeszcze wielkich rewolucji europejskich i azjatyckich, ani bolesnych lekcji eksperymentów totalitaryzmu. Zamiast 200 formalnie niepodległych państw mapę globu pokrywały wielkie imperia kolonialne. Nie było dzisiejszej rzeczywistości, zrodzonej przez początek udanego podboju kosmosu, przez rewolucję informatyczną, przez rozwój nowych technologii, medycyny i mediów Nie było świadomości ekologicznej, ani poczucia winy za rasizm i ksenofobię, ani ciężaru odpowiedzialności za ekonomiczne rozwarstwienie, za chaos demograficzny, za niepewne efekty eksperymentów genetycznych i społeczno-ustrojowych. Dopiero dzisiaj widać wyraźnie, jak olbrzymi skok wykonał nasz gatunek akurat w ciągu tamtego stulecia

Pamięć narodowa wymaga, aby do rejestru trwałych dokonań wpisać wszystkich, którzy chlubnie zasłużyli się sprawie państwa i społeczności, nie szczędząc sił i życia dla wspólnych wartości – godności, wolności i tożsamości narodowej. Taką rolę w ciągu prawie 100 lat swego istnienia ogrywało polskie Harcerstwo, jej twórcy i instruktorzy, wychowawcy wielu pokoleń dzieci i młodzieży , gorący patrioci, gotowi do pracy dla kraju i walki, jeśli zaszła dziejowa potrzeba. Harcerstwo było kuźnią obywatelskich postaw i moralnego ducha służby ojczyźnie i ludziom.

„16.11.1911 roku Stanisław Pigoń, działacz „Eleusis”, późniejszy profesor filologii polskiej uniwersytetu Jagiellońskiego zakłada jednodniówce Prokocimską Drużynę Skautową im ks. Stanisława Brzóski „.

„ Prokocim był zawsze jednym z najsilniejszych ośrodków ruchu harcerskiego w Podgórzu”. Tak napisano w wydanej przez Komendę Hufca Kraków-Podgórze w roku 1961 jednodniówce HARCERSTWO PODGÓRSKIE. Tak było przed rokiem 1961,a późniejsze lata dobitnie potwierdziły słuszność tego stwierdzenia.
Odkrywanie nieznanych dziejów harcerstwa na tym terenie, od powstania skautingu, było bardzo mocną stroną działalności Kręgu Seniorów 17 Drużyny Harcerzy. Krąg zorganizowany przy Towarzystwie Przyjaciół Prokocimia w latach 1995-2007 wydał 10 biuletynów „Na harcerskim szlaku”, w których znalazły się relacje dotyczące historii prokocimskiego harcerstwa. Autorami wspomnień byli działający tu w okresie przed i powojennym instruktorzy i harcerze. Po roku 1961 nastąpił znaczny wzrost aktywności harcerskiej na tym terenie. Należy uznać, że działające na tym terenie drużyny i szczepy są spadkobiercami tradycji sięgającej początków harcerstwa a ściślej ruchu skautingowego.