Ś†P
Druhna harcmistrz
ANIELA DĄBROWSKA
Dnia 26 czerwca na Cmentarzu Podgórskim odbyły się uroczystości pogrzebowe Druhny harcmistrz Anieli Dąbrowskiej, która 18 czerwca 2017 roku, po długiej i ciężkiej chorobie, w wieku 77 lat, odeszła na Wieczną Wartę. Po mszy świętej żałobnej , razem z Rodziną, na miejsce wiecznego spoczynku odprowadzili Ją: harcerze i instruktorzy Szczepu ZHP „Czwartacy, Hufca ZHP Kraków –Podgórze, zaprzyjaźnionych szczepów, młodzież, przedstawiciele Krakowskiego Oddziału Polskiego Stronnictwa Ludowego, koleżanki i koledzy, sąsiedzi.
W imieniu harcerzy i instruktorów, Druhnę Anielę pożegnał hm. Jerzy Klinik. Słuchając, bądź czytając tekst wystąpienia, w którym przypomniał koleje Jej życia i działalności na rzecz innych, zapewne wielu będzie wspominać organizowane wspólnie lub pod Jej kierunkiem zbiórki, obozy, ogniska, …
"Umarłych wieczność dotąd trwa,
dokąd pamięcią im się płaci"
Żegnamy dziś niezwykłą Instruktorkę. Druhna Harcmistrzyni Aniela Dąbrowska, pochodziła z Przyszowej koło Limanowej. W jej rodzinnym domu przez wiele lat funkcjonowała wiejska szkoła podstawowa. Mieszkała więc i wychowywała się w szkole i to, być może, zaważyło na wyborze jej drogi życiowej: po szkole podstawowej, wbrew nawet woli ojca, wybrała Liceum Pedagogiczne w Limanowej Wkrótce z tzw. nakazem pracy została skierowana do szkoły na Opolszczyźnie. We wrześniu 1958 roku wyszła za mąż za Jana Dąbrowskiego, studenta historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zamieszkali w rodzinnej wsi męża – Morawsku koło Jarosławia. Tam pracowała w miejscowej szkole, nauczając języka polskiego. Tam też urodziła się pierwsza córka, Ewa.
Na początku lat 60 wraz z mężem i córką przenieśli się do Krakowa. Tu podjęła pracę w szkołach podstawowych (w Trąbkach koło Wieliczki, w SP 111 i 123) W międzyczasie podjęła studia polonistyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej, które ukończyła w 1966 roku. Urodziła się druga córka, Marta. Po wybudowaniu na os. Na Kozłówce w 1971 roku drugiej szkoły podstawowej – numer 116, przeniosła się do niej i tu pozostała do końca swojej kariery zawodowej. Pracowała najpierw jako nauczyciel języka polskiego, później została wicedyrektorem szkoły.
W tym samym czasie w SP nr 116 rozpoczynał działalność organizowany szczep harcerski – „Czwartacy”. Harcerstwem najpierw zainteresowały się córki, Ewa i Marta, które zostały długoletnimi drużynowymi zuchowymi, a następnie również ich mama Aniela. Zawsze dla dzieci i młodzieży bardzo życzliwa i pomocna. Również i dla harcerstwa. Tym bardziej, że doceniała prowadzoną rzetelną działalność i pracę wychowawczą w szczepie. Coraz bardziej zacieśniała się Jej współpraca z kadrą szczepu, zuchami i harcerzami. W latach 1979 - 1982 pełniła funkcję Komendantki Szczepu. Bardzo umiejętnie nim kierowała w tych nie łatwych czasach. Zorganizowała i była komendantką: wielu obozów stałych, wędrownych, zagranicznych i zimowisk. Ze szczepem „Czwartacy” była emocjonalnie zawsze bardzo silnie związana, zawsze chętnie służyła radą i pomocą. Aktywnie działała również w podgórskim Hufcu. Między in. w Komisji Rewizyjnej oraz Kręgu Starszyzny i Seniorów. Została wyróżniona Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” oraz odznaką „Za Zasługi dla Hufca Kraków-Podgórze”. Aby pomagać harcerstwu została członkinią Stowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa w Krakowie.
Nie sposób nie wspomnieć o Jej aktywność w strukturach Polskiego Stronnictwa Ludowego i o pełnionej przez Nią w latach 90 tych obowiązkach Radnej Dzielnicy Podgórze. Od roku 2013 roku zaangażowała się w realizację ministerialnych programów aktywizacji seniorów ASOS i tą drogą trafiła do Integracyjnego Teatru Aktora Niewidomego (ITAN) oraz Sceny Moliere, gdzie wzięła udział w kilku projektach teatralnych (wystąpiła w trzech przedstawieniach), a także w zrealizowanym w 2016 filmie fabularnym Marzenie. Bardzo trudne były dla niej ostanie lata kiedy to zmagała się z ciężką i nieuleczalną chorobą. 18 czerwca odeszła od Nas na Wieczną Wartę.
Rodzinie i Najbliższym składamy serdeczne wyrazy współczucia i słowa otuchy.
Straciliśmy wspaniałą Instruktorkę, oddaną sprawie dzieci i młodzieży oraz wspaniałego Człowieka.
Druhno Komendantko Byłaś i zostaniesz dla nas wzorem Niezwykle Prawego Człowieka, Wzorowej Żony, Matki, Babci i Wspaniałego Instruktora. Będzie nam Ciebie bardzo brakowało, lecz będziesz żyła w naszych sercach, umysłach i pamięci.
Będziemy się modlić za Ciebie.
Żegnaj Druhno Komendantko!
Czuwaj!